' း း
လူသားတိုင္းအတြက္ ေန႔စဥ္ႏွင့္အမွ် သာတူညီမွ် ရရွိေနၾကသည္၊ ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရၾကသည္မွာ အခ်ိန္(Time) ပင္ျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ အခ်ိန္ကို စနစ္တက် စီမံခန္႔ခြဲတတ္မႈအေပၚတြင္ မူတည္ၿပီး လူတစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး ေအာင္ျမင္မႈ က်႐ႈံးမႈတို႔ကလည္း မတူညီတတ္ၾကေပ။ သက္ဆိုင္ရာ နယ္ပယ္အသီးသီးမွာ ေအာင္ျမင္ ေက်ာ္ၾကား ထင္ရွားသူမ်ား သည္ မိမိတို႔၏ ကိုယ္ပိုင္အခ်ိန္မ်ားကို စနစ္တက် စီမံခန္႔ခြဲတတ္သူမ်ား၊ အခ်ိန္ကို တန္းဖိုးရွိစြာ အက်ဳိးရွိစြာ အသုံးခ်တတ္သူမ်ား၊ ကိုယ္ပိုင္ အခ်ိန္ဇယားျဖင့္ ဘဝကို ျဖတ္သန္းၾကသူမ်ားျဖစ္သည္ကို ေလ့လာေတြ႕ရွိရသည္။
ကြၽန္ေတာ္ ဆယ္တန္းေက်ာင္းသား အရြယ္က အခ်ိန္ ခြဲေဝသုံးစြဲမႈႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ဆရာတစ္ဦး ေျပာျပခဲ့ေသာ စကားမ်ားက ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ တန္းဖုိးႀကီးမားလွသည္။ ဆရာက သူ၏တစ္ေန႔တာ ျဖတ္သန္းမႈ၊ တစ္လတာ ျဖတ္သန္းမႈ၊ တစ္ႏွစ္တာ ျဖတ္သန္းမႈတို႔ကို အခ်ိန္ဇယားတစ္ခု ျပဳလုပ္ၿပီး ဘဝကို ျဖတ္သန္းသည္။ သူ၏ အလုပ္ၿပီးေျမာက္မႈ၊ အလုပ္တိုးတက္မႈ၊ စီးပြားဥစၥာ တိုးတက္မႈတို႔ကိုလည္း ကုန္လြန္သြားခဲ့ေသာ အခ်ိန္မ်ားႏွင့္ အၿမဲတမ္း ႏႈိင္းယွဥ္သည္။ တိုးတက္မႈ မရွိဘဲ က်ဆုံးမႈ ဆုတ္ယုတ္မႈတို႔ရွိခဲ့ပါက သူ၏ အခ်ိန္ခြဲေဝ သုံးစြဲမႈ မွားယြင္းေန ျခင္း ရွိ မရွိကို တစ္ဖန္ျပန္၍ ဆန္းစစ္တတ္သူ ျဖစ္သည္။
(က) ကုသိုလ္ရရွိေအာင္ ျပဳမူေနထုိင္ျခင္း
(ခ) ဥစၥာဓန တိုးပြားေအာင္ ရွာေဖြျခင္း
(ဂ) ပညာ တိုးတက္ေအာင္ ဆက္လက္၍ သင္ယူမႈျပဳျခင္း
(ဃ) အသိပညာ ဗဟုသုတမ်ား တုိးပြားေအာင္ ရွာေဖြ ေလ့လာျခင္း
(င) မိတ္ေဆြေကာင္း မိတ္ေဆြသစ္မ်ား တိုးပြားေအာင္ ရွာေဖြျခင္း စသည့္ အခ်က္(၅)ခ်က္ကို ဆရာက လက္ကိုင္ျပဳထားသည္။ တစ္ေန႔တာတြင္ ထိုအခ်က္ (၅)ခ်က္ထဲမွ တစ္ခ်က္ (သို႔မဟုတ္) ႏွစ္ခ်က္ သုံးခ်က္ မရရွိခဲ့ပါက ထိုေနသည္ ဆရာအတြက္ အဓိပၸါယ္ မရွိေသာေန႔၊ အဓိပၸါယ္မဲ့ေသာေန႔ တစ္ေန႔အျဖစ္ သက္မွတ္ထားသူ ျဖစ္သည္။ ကြၽန္ေတာ္ကိုလည္း သူကဲ့သို႔ တစ္ေန႔တာ ျဖတ္သန္းမႈကို အတုယူရန္ ဆရာက အၿမဲတိုက္တြန္းတတ္သည္။ သုိ႔ေသာ္ လည္း ကြၽန္ေတာ္က သည္ကေန႔အခ်ိန္ထိ ဆရာကဲ့သို႔ အခ်ိန္ကို တန္ဖိုးရွိစြာ အက်ဳိးရွိစြာ အသုံးမခ်တတ္ေသးေပ။
ေန႔စဥ္ တန္ဖိုးမဲ့ အဓိပၸါယ္မဲ့ ကုန္ဆုံးသြားေသာ အခ်ိန္မ်ားက တစ္ေန႔ နာရီေပါင္း သုံးေလးငါးနာရီ၊ တစ္လ နာရီေပါင္း တစ္ရာ ႏွစ္ရာ၊ တစ္ႏွစ္ နာရီေပါင္း တစ္ေထာင္ တစ္ေထာင့္ငါးရာ ျဖဳန္းတီးမိေနသည္။ ထိုသို႔ ျဖဳန္းတီးမိ ေသာ ကိုယ္ပိုင္အခ်ိန္မ်ားသည္ ကြၽန္ေတာ့္၏ ည့့ံဖ်င္းမႈ အပ်င္းထူမႈ အားနာတတ္မႈတို႔ေၾကာင့္ျဖစ္သလို သူငယ္ခ်င္း မိတ္ေဆြ အေပါင္းအသင္းမ်ား၏ အခ်ိန္ခိုးယူမႈတို႔ေၾကာင့္လည္း ျဖစ္သည္။ တန္ဖိုးမဲ့ အဓိပၸါယ္မဲ့ ျဖဳန္းတီးမိေသာ နာရီေပါင္းမ်ားစြာကို လြန္စြာ ႏွေမ်ာမိသည္။ ကုန္ဆုံးသြားေသာ အခ်ိန္မ်ားကို ေငြျဖင့္ တန္ဖိုးသင့္ၿပီး ေပးဝယ္၍လည္း မရႏိုင္ေတာ့ေပ။ အခ်ိန္လြန္ အခ်ိန္ေႏွာင္းမွ ေနာင္တရမိျခင္းသည္ အခ်ည္းအႏွီးသာျဖစ္ရသည္။
ကြၽန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာ့ လူ႔ေဘာင္အဖြဲ႕အစည္းတြင္ အခ်ိန္ကို တန္ဖိုးထားသူ၊ အခ်ိန္တိက်သူ အေရအတြက္မွာ လူတစ္ရာလွ်င္ လူငါးဆယ္ပင္ ရွိႏိုင္မည္ မဟုတ္ပါ။ လူတိုင္းနီးပါးက အခ်ိန္ကို ခိုးယူေနၾကသူ အခုိးခံေနရသူမ်ား သာ ျဖစ္ေနၾကသည္။ မိမိက မိမိအခ်ိန္ကို မခိုးလွ်င္ တစ္ပါးသူက မိမိ၏ အခ်ိန္မ်ားကို ခုိးယူေနၾကသည္။
'' သူငယ္ခ်င္းေရ... မင္းနဲ႔ငါ ေန႔လယ္စား စားရင္ ပုံမွန္အခ်ိန္မွာ ဆုံၾကမယ္ ''
'' မင္းနဲ႔ငါ ေန႔လယ္ (၁၂)နာရီ ဝန္းက်င္ေလာက္ ဆုံၾကမယ္ ''
'' မင္းနဲ႔ငါ ညပိုင္း ေတြ႕ေနက် ေနရာ၊ ေတြ႕ေနက် အခ်ိန္မွာ ဆုံမယ္ေနာ္ ''
ထိုကဲ့သို႔ သူငယ္ခ်င္း မိတ္ေဆြ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ အခ်င္းခ်င္း အလုပ္ကိစၥ ေဆြးေႏြးတိုင္ပင္ရန္ ခ်ိန္းဆိုလွ်င္ပင္ အခ်ိန္တိက်စြာ ခ်ိန္းဆိုမႈ မရွိ။ အရင္ေရာက္ႏွင့္သူက ေနာက္လူေရာက္လာသည့္ အခ်ိန္ထိ စိတ္ႀကိဳက္ အခ်ိန္ျဖဳန္းၿပီး ေစာင့္ၾကရစၿမဲပင္။
ျမန္မာျပည္၏ေနရာ အႏွံ႔အျပားတြင္ စိတ္ႀကိဳက္ အခ်ိန္ျဖဳန္းႏိုင္ရန္ ေနရာမ်ားကလည္း ေနရာတိုင္းမွာပင္ အဆင္သင့္ရွိေနၾက၏။ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္၊ ထမင္းဆိုင္၊ အေအးဆုိင္၊ အရက္ ဘီယာဆုိင္စသည့္ ဆိုင္မ်ားအားလုံးက လည္း မိမိ စိတ္ႀကိဳက္ အခ်ိန္ျဖဳန္းႏိုင္ရန္ အခြင့္အေရး အျပည့္ရွိသည္။ မည္သည့္ဆိုင္ကမွ အခ်ိန္ၾကာျမင့္စြာ ေနထိုင္ ျခင္းအတြက္ ေငြေၾကး အသျပာ တစ္ျပား တစ္က်ပ္မွ်ပင္ ေတာင္းခံျခင္း မရွိၾက။ ဆိုင္းတုိင္းလိုလိုပင္ ၾကည္ၾကည္ျဖဴျဖဴ စိတ္ႀကိဳက္ ေနထုိင္ခြင့္ေပးထားၾကသည္။
မိမိ၏ ကိုယ္ပိုင္အခ်ိန္ကို တန္ဖိုးရွိရွိ အဓိပၸါယ္ရွိရွိ အသုံးခ်ရန္ ကြၽန္ေတာ္ စတင္လုပ္ေဆာင္ေသာအခါတြင္ အခက္အခဲေပါင္းမ်ားစြာႏွင့္ ေန႔စဥ္ ႀကဳံေတြ႕ေနရသည္။ အလုပ္ကိစၥခ်ိန္းဆိုလွ်င္ပင္ ကြၽန္ေတာ္ ခ်ိန္းဆိုထားသူက ခ်ိန္းဆိုထားသည့္ အခ်ိန္တြင္ အခ်ိန္မီ ေရာက္မလာၾကသည္က မ်ားသည္။ အၿမဲတမ္း အခ်ိန္ေနာက္က်မွသာ ခ်ိန္းဆို ထားသည့္ ေနရာကို ေရာက္လာတတ္ၾကသည္။ ကြၽန္ေတာ္က အခ်ိန္ တိက်သူ အခ်ိန္ကို တန္ဖိုးထားသူျဖစ္ရန္ ႀကိဳးစားတိုင္း တစ္ဖက္လူကို အားနာတတ္သျဖင့္ သူတစ္ပါးက မိမိ၏ အခ်ိန္ ခိုးယူေနမႈကို ၾကည္ၾကည္ျဖဴျဖဴႏွင့္ လက္ခံခြင့္ျပဳေနရသည္။
အခ်ိန္ကာလ ၾကာေညာင္းလာသည့္ႏွင့္အမွ် အခ်ိန္ကုိ မေလးစားသူ တစ္ပါးသူမ်ား၏ အခ်ိန္မ်ားကို ေပၚတင္ ခိုးယူေနၾကေသာ မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို ကြၽန္ေတာ္ လြန္စြာ မုန္းတီးမိသည္။ တစ္ပါးသူက မိမိႏွင့္ေတြ႕ဆုံရန္ ခ်ိန္းဆိုလာလွ်င္ပင္ အခ်ိန္မီ သြားေရာက္ႏိုင္ရန္ ကြၽန္ေတာ္ အထူး ႀကိဳးစားေနရသည္။ မိမိက တစ္ပါးသူ၏ ကိုယ္ပိုင္ အခ်ိန္မ်ားကို ခိုးယူသူ မျဖစ္ေအာင္ အထူး ဂ႐ုျပဳသည္။ တစ္ခါတစ္ရံမွာေတာ့ မိမိကိုယ္တိုင္ပင္ တစ္ပါးသူ၏ တန္းဖိုးရွိေသာ အခ်ိန္မ်ားကို ခိုးယူေနသူ ျဖစ္ေနရျပန္သည္။
ထိုကဲ့သို႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာျပည္သူ ျပည္သားမ်ားသည္
အခ်ိန္ခိုးယူသူျဖစ္လိုက္ အခ်ိန္အခိုးခံရသူ ျဖစ္လိုက္ႏွင့္ မဆုံးႏိုင္ေသာ သံသရာလည္ေနေတာ့သည္။
အခ်ိန္ကို တန္ဖိုးရွိစြာ အသုံးခ်ႏိုင္မႈ နည္းပါးျခင္းတို႔ေၾကာင့္
ကြၽန္ေတာ္တုိ႔၏ အမိျမန္မာျပည္သည္ ကမၻာ့အလယ္တြင္ အစစ အရာရာ က႑ေပါင္းစုံ ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈ ေနာက္က်က်န္ခဲ့ရ သည္ မဟုတ္ပါလား... ။
ျမန္မာျပည္သူ ျပည္သားမ်ား အခ်ိန္ကို ေလးစား တန္ဖိုးထားသူမ်ား အခ်ိန္ကို တန္ဖိုးရွိစြာ အသုံးခ်သူမ်ား ျဖစ္ပါေစ.... ။
No comments